شبـیـه جـام، که دنـبال بـاده آمــده است           برای رفعِ عطش دل به جاده آمده است

دلی که اهـل نـظـر می‌شـوند تسـلیـمش           اراده کــرده‌ای و بـی‌اراده آمــده اسـت

به هر طریق که می شد گذشته از همه چیز           در این طریق اگر صاف و ساده آمده است

به سمت طور قـدم می‌زنـم شبـیهِ کـلیـم           بگو به کفـش، که بی‌استفـاده آمده است

شـریک ذرّه‌ای از دردِ خـانوادۀ توست           کسی که در پی او خـانـواده آمـده است

بزرگ زادۀ عـالـم، ببـین ز سمت نجف           هـزار طایفه چون بـنـده زاده آمده است

به عشق ساقیِ بی دستِ کربلات، ای شاه           چه قدر مستِ دل از دست داده آمده است!

به جای طفلک جا مانده در خرابۀ شام           چه قدر “بچّه سه ساله” پیاده آمده است